For Better Performance Please Use Chrome or Firefox Web Browser

تأثیر تمرين تناوبی و نقش سن بر بیان ژن هاي انتقال دهنده مونوكربوكسیلات MCT1 و MCT4و سطح لاكتات در عضلات اسکلتی موش هاي صحرايی نر نژاد ويستار

 

الله یار عرب مومنی، حمید محبی، فرهاد رحمانی نیا، احمد ریاسی و محمد مرندی

(مجله دانشگاه علوم پزشکی قم)

 

 

 

 

چکيده

در سالمندی همراه با تغییرات فیزیولوژیک، کاهش بیان MCT1 و MCT4 درعضلات اسکلتی رخ می دهد، ولی این کاهش می تواند با فعالیت بدنی تعدیل شود.  این مطالعه با هدف تعیین تأثیر تمرین تناوبی و نقش سن، بر بیان ژن های MCT1 ، MCT4 و لاکتات عضلات اسکلتی موش های صحرایی انجام شد.  در این مطالعه تجربی، تعداد 44 سر موش صحرایی نر در دو گروه سنی پیر و جوان در نظر گرفته شد. هرگروه، به طور تصادفی به دو گروه تجربی  و شاهدتقسیم شدند.  پروتکل تمرینی شامل 4 دقیقه دویدن و 2 دقیقه استراحت فعال در10 مرحله تمرینی، 6 جلسه در هفته، به مدت 8 هفته به صورت فزاینده روی نوارگردان اجرا شد. موش ها 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، بیهوش و عضلات نعلی و بازکننده طویل انگشتان پای آنها خارج شد. اندازه گیری لاکتات به روش آنزیماتیک و بیان ژن با استفاده از روش PCR Real-Time صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های واریانس یک طرفه، تعقیبی توکی و تی تجزیه و تحلیل شدند. کاهش معنی داری در لاکتات عضلات نعلی و بازکننده طویل انگشتان پا در دو گروه تجربی )پیر و جوان( مشاهده شد. در هر دو گروه سنی، MCT4mRNA و MCT1 در عضلات افزایش نشان داد. در نسبت افزایش بیان ژن در دو گروه سنی، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این نتایج، بیانگر تأثیر تمرین تناوبی بر افزایش بیان MCT1 و MCT4 عضلات بوده و نشان می دهد این تأثیر مستقل از سن می باشد. همچنین افزایش بیان MCT ها، برای پاک سازی لاکتات اهمیت ویژه ای دارد.

واژه های کليدي: تمرین تناوبی؛ لاکتات؛ پروتئین انتقال دهنده مونوکربوکسیلات؛ نمایش ژن؛ ماهیچه اسکلتی.

 
Journal Papers
ماه: 
June
سال: 
1394

تحت نظارت وف ایرانی