For Better Performance Please Use Chrome or Firefox Web Browser

تاثير تمرين تناوبي بر ظرفيت اكسيداتيو و گليكوليتيك عضلات اسكلتي موش هاي صحرايي نر پير و جوان

 

الله یار عرب مومنی، حمید محبی، فرهاد رحمانی نیا، احمد ریاسی و محمد مرندی

(مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد)

 

چکيده

هر نوع پروتكل تمريني آثار خاصي بر فيزيولوژي بدن دارد. با توجه به هدف از برنامه تمريني و شرايط گروه هاي تحت تمرين لازم است برنامه خاصي در نظر گرفته شود. لذا، هدف از مطالعه حاضر، بررسي تاثير تمرين تناوبي بر ظرفيت اكسيداتيو و گليكوليتيك عضلات اسكلتي موش هاي صحرايي نر پير و جوان است. تعداد 40 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار در دو گروه سني پير (ميانگين سن و وزن به ترتيب 27 ماه و 31± 389 گرم) و جوان (ميانگين سن و وزن به ترتيب 3 ماه و 13± 224 گرم) تهيه شده و به طور تصادفي به دو گروه شاهد (10 = n) و تجربي (10 = n) تقسيم شدند. پروتكل تمريني شامل، 4دقيقه دويدن و 2 دقيقه استراحت فعال در10 وهله تمريني بود. سرعت دويدن در طول پروتكل به صورت فزاينده از 18 به 30 متر در دقيقه افزايش يافت. برنامه تمريني هر جلسه به مدت 60 دقيقه، 6 روز در هفته و به مدت 8 هفته انجام شد. موش ها 24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني بيهوش شده و عضلات نعلي (SOL) و بازكننده طويل انگشتان پا (EDL) خارج گرديد. و فعاليت آنزيم هاي سيترات سنتاز (CS) و لاكتات دهيدروژناز (LDH ) ارزيابي شد. تجزيه و تحليل اطلاعات با آزمون هاي تحليل واريانس يك طرفه و تعقيبي توكي انجام شد. فعاليت آنزيم CS در گروه تجربي در عضله EDL و SOL در هر دو گروه سني افزايش معني داري داشت(0/05>p). همچنين اگر چه فعاليت LDH عضله EDL و SOL در گروه پير تجربي نسبت به گروه پير شاهد افزايش داشت، ولي اين افزايش از نظر آماري معني دار نبود. با اين حال، فعاليت LDH در هر دو عضله EDL و SOL درگروه جوان تجربي افزايش معني داري داشت(0/05>p).
: زماني كه هدف ما افزايش هم زمان ظرفيت اكسيداتيو و گليكوليتيك است، پروتكل تمريني اجرا شده در اين مطالعه مي تواند در سالمندي و جواني مفيد و سودمند باشد.

واژه های کليدي: تمرين تناوبي، لاكتات دهيدروژناز، سيترات سنتاز، اكسيداتيو، گليكوليتيك

Journal Papers
ماه: 
Winter
سال: 
1393
File: 

تحت نظارت وف ایرانی