افسانه احراری، محمد حسن فتحی نسری، مصطفی یوسف الهی  و احمد ریاسی

(نشریه ی پژوهش های علوم دامی، چاپ نشده)

چکیده

این آزمایش به منظور تعیین اثرات کوددهی علوفه گلرنگ با نیتروژن و افزودن پلی اتیلن گلیکول به سیلاژ گلرنگ بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای و تولید گاز آنها انجام شد. در خرداد ماه سال 1389 علوفه گلرنگ در مرحله تکمه دهی با میانگین 83 درصد ماده خشک از ایستگاه تحقیقاتی مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند برداشت شد.  از اوره بعنوان کود نیتروژن برای کوددهی علوفه  )به میزان 300 کیلو گرم نیتروژن در هکتار(  و از محلول پلی اتیلن گلیکول ( PEG 6000)  با غلظت 30 گرم در 100 میلی لیتر )محلول 30 درصد وزنی/حجمی( به عنوان افزودنی سیلاژ استفاده شد. ترکیبات شیمیایی هم در علوفه و هم در سیلاژ تعیین شد ولی روند تجزیه پذیری شکمبه ای ماده  خشک و تولید گاز فقط در سیلاژهای آزمایشی بررسی شد. لذا در بررسی ترکیبات شیمیایی علوفه 2 تیمار بصورت: 1- علوفه کوددهی شده با نیتروژن و 2- علوفه کوددهی نشده و در بررسی ترکیبات شیمیایی و نیز روند تجزیه پذیری شکمبه ای سیلاژهای آزمایشی 4 تیمار بصورت: 1- سیلاژ علوفه گلرنگ کوددهی نشده و فاقد افزودنی پلی اتیلن گلیکول،2- سیلاژ علوفه گلرنگ کوددهی نشده و حاوی افزودنی پلی اتیلن گلیکول،3- سیلاژ علوفه گلرنگ کوددهی شده و فاقد  افزودنی پلی اتیلن گلیکول و 4- سیلاژ علوفه گلرنگ کوددهی شده و حاوی افزودنی پلی اتیلن گلیکول وجود داشت.  کوددهی علوفه با نیتروژن سبب افزایش پروتئین خام آن و ایجاد تخمیر مناسب در سیلاژ تهیه شده گردید. همچنین سیلاژهای تهیه شده از علوفه های دارای افزودنی کود نیتروژن از قابلیت هضم شکمبه ای و کل دستگاه گوارشی بالایی برخوردار بودند.  افزودن پلی اتیلن گلیکول تاثیر مثبتی بر قابلیت هضم و دیگر فراسنجه های اندازه گیری شده در سیلاژهای آزمایشی نداشت.  نتایج این آزمایش نشان داد علوفه ی گلرنگ کوددهی شده با نیتروژن و سیلاژ حاصل از آن از پتانسیل خوبی برای استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان بویژه در مناطق خشک و دارای خاک های شور که این گیاه بخوبی با آنها سازگار است برخوردار بودند.

واژه های کلیدی: تولید گاز، تجزیه پذیری شکمبه ای، علوفه گلرنگ، کود نیتروژن